نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در تفسیر سوره «ملک»

نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در تفسیر سوره «ملک»: 

انسان مؤمن جهان را آکنده از  برکات الهی می‏بیند

 نماینده ولی‌فقیه در استان قزوین در تفسیر سوره «ملک» به بیان چگونگی بهره‌مند شدن انسان از برکات الهی پرداخت.

آیت‌الله عبدالکریم عابدینی در جلسه تفسیر قرآن کریم که در امامزاده اسماعیل (ع) برگزار می‌شود، به ادامه تفسیر سوره مبارکه «ملک» پرداخت و با بیان اینکه دو نوع نگاه در جهان وجود دارد اظهار کرد: یک نگاه، نگاه ملحدانه و بر اساس کفر، بی‌دینی، جهل، نادانی و بدبینی است و ریشه در عقیده، ایمان، وحی و خدا ندارد. نگاه دیگر ریشه در ایمان دارد و با عقیده آمیخته است. این نگاهِ توام با ایمان و عقیده، با نگاهی که در راستای عقیده و ایمان قرار ندارد، تفاوت مبنایی دارد.

نگاه آکنده از ایمان و عقیده

نگاهی که با عقیده کاری ندارد در مشکلات زندگی دست و پا می‌زند، عالم را عالم بدبختی و گرفتاری و پایان عالم را مرگ انسان می‌داند و بر این باور است که این روزگار است که ما را نابود می‌کند و به «موت» که مهیا شدن برای زندگی دیگر است، اعتقادی ندارد و این موضوع عین بدبینی است.

 اما مؤمنان معتقدند این عالم صاحب دارد و صاحبش خدای حکیم، رئوف، کریم، عالم و خبیر است. خدای متعال با بیان آیه «وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا» می‌فرماید: آنهایی که با نام، یاد، دین و کتاب ما زندگی نمی‌کنند، زندگی خفقان‏آلود، سخت و طاقت‏فرسا و همراه با استرس، اضطراب، نگرانی، ناامیدی و تشویش دارند.

درمقابل، آنهایی که با نام و یاد خدا زندگی می‌کنند و زندگیشان با برکت آمیخته شده، راحت، امیدوار، خوش‏بین و مؤمن هستند و مصداق بارز آیه شریفه «الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم به ذکر اللّهِ أَلاَ به ذکر اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»، یعنی «آنان که ایمان آورده‌اند و دل‏هایشان به یاد خدا آرامش می‌یابد آگاه باشید که دل‏ها به یاد خدا آرامش می‌یابد».

انسان مؤمن جهان را آکنده از برکات الهی و کافر جهان را آکنده از پلیدی، بی‏نظمی و به هم‏ریختگی می‌بیند.

عالم جلوه برکات الهی

خدای متعال درباره اینکه این جهان پادشاه و صاحب دارد می‌فرماید: «وَ تَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» یعنی: منشأ برکات است، آن کسی که پادشاه این عالم است و همه این عالم در ید قدرت او قرار دارد و به ما می‌فهماند که کل عالم هستی نمایشگاه برکات الهی است.

خداوند در بخشی از آیه 54 سوره اعراف فرموده: «أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَکَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ» یعنی: هم خلق و هم امر، متعلق به خدای متعال است و همه در اختیار اوست و او منشأ همه برکات الهی است.

انسان مجلای برکات الهی

خداوند متعال درخصوص انسان می‌فرماید: «ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ» یعنی ای انسان سهمیه تو در آفریده‌های خدا در خلقت و آفرینش محفوظ است و جسم، روح و خود انسان مجلای برکات الهی است و تو موجودی هستی که خدا برای نمایش برکاتش تو را خلق کرده است.

خالق قرآن منشأ برکات الهی

خداوند در قرآن می‌فرماید: «تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَی عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا»، کسی که قرآن را نازل کرده، منشأ برکات است و خدای متعال از طریق این کتاب برکات را روزی انسان می‌کند و هر چه انسان بیشتر با قرآن مرتبط باشد، صاحب برکات بیشتر می‌شود.

آسمان‌ها منشأ برکات الهی

موجودیت آسمان‌ها منشأ برکات الهی است. اگر اهل قری یعنی مجتمعات انسانی که در شهر و روستا زندگی می‌کنند، بر اساس تقوا، عدالت و قسط زندگی کنند و شرک نورزند و مرتکب گناه نشوند، برکات الهی از آسمان و زمین به روی آنها گشوده می‌شود و این مهم نشان می‌دهد همه ذرات عالم برای انسان حامل برکت است.

مؤمن اسم جمال خدا را ملاقات می‌کند 

همه عالم اسماء الله است و در جایی ممکن است اسم مهر خدا و در جایی دیگر اسم قهر خدا بیان شده باشد. در قیامت مؤمن اسم جمال خدا را ملاقات می‌کند، مشمول مهر خدا می‌شود و نمایشگاهش بهشت است و کافر اسم جلال خدا را ملاقات می‌کند، مشمول قهر خدا می‌شود و نمایشگاهش جهنم است.

تمام عالم بستر میزبانی است، خدای متعال میزبان و انسان مهمان است و خدای متعال انسان را در عالمی آورده که از هر منظری به آن نگاه شود، مملو از برکات الهی است؛ هر چند جنبه‌های برکت باید به خوبی درک شود تا عقل، کتاب، مسجد، زندگی، فرزند و علم شامل برکت شود.