انعکاس

انتخابات مجلس در سایه خواسته‌های فراوان مردم

 20 آذر آغاز رسمی ‌جدول کاری انتخابات از سوی وزارت کشور بود  تا شمارش معکوس این رویداد بزرگ کشور به جریان بیفتد و دهمین مجلس شورای اسلامی ‌با رأی مردم شکل بگیرد.

برای هر کسی انتخابات حال و هوای خاصی دارد؛ برخی به تبع شرایط شغلی و فکریشان تنها دغدغه برگزاری انتخابات سالم و با شکوه را دارند و برخی دیگر در کش و قوس تبلیغات انتخاباتی و یارکشی‌های حزبی یا قبیله‌ای به دنبال به کرسی نشاندن کاندیدای مورد نظر خود هستند، اما عده‌ای دیگر هم هستند که در این شور و شوق محافل سیاسی زخم‌هایشان تازه می‌شود و از نشدنی‌هایی که برایش نگران هستند، می‌گویند.

اگرچه بر اساس قانون، وظیفه وکلای ما در مجلس شورای اسلامی، قانونگذاری و نظارت است ولی برای آنها که بیکاری و مجرد ماندن فرزندشان یا هزینه‌های سرسام آور بیماری رنجشان می‌دهد، گوش شنوایی برای قانون نیست. در نتیجه به نماینده مجلس، همانند یک مسئول اجرایی نظیر فرماندار نگاه می‌کنند. اینگونه می‌شود که مردم به خصوص خانواده‌هایی که فرزندانشان از معضل بیکاری رنج می‌برند حداکثر کاری که از یک نماینده انتظار دارند، پیدا کردن شغلی برای فرزندانشان است  یا جوانانی که به دنبال کسب و کار نتوانسته‌اند از فیلتر سلایق و باندها عبور کنند، انتظار دارند که نماینده مجلس به آنها کمک کند که از این فیلتر رد شوند. البته شاید چاره ای جز این کار هم نداشته باشند.

نمایندگان نیز در این ماجرا بی‌تقصیر نیستند چراکه عرصه تبلیغات انتخاباتی برای کاندیداها جولانگاهی است که گاهی صدای وزارت کشور را  هم درمی‌آورد، چون حتی برخی از کاندیداها در جو تبلیغات انتخاباتی وعده تغییر تقسیمات کشوری را هم می‌دهند! اما خواسته‌های مردم چیز دیگری است و شامل دغدغه‌هایی است که در ادامه می‌خوانید.

امید رضایی 25 ساله می‌گوید: از خدمت آمده‌ام، لیسانس هم دارم. اما از کار خبری نیست. من می‌خواهم به نماینده‌ای رأی دهم که برایم شغل ایجاد کند.

وی می‌افزاید: من در دانشگاه آزاد درس خوانده‌ام و اگر هزینه زیادی کرده‌ام تنها به این دلیل بوده که امروز بتوانم سر کار بروم؛ ولی امروز هر دری می‌زنم از شغل خبری نیست، وقتی بیکارم چگونه باید تشکیل زندگی دهم؟ فکر نمی‌کنم کسی به جوان بیکار زن بدهد. البته اگر هم بدهد من نمی‌توانم چنین کاری قبول کنم چراکه مسئولیت زندگی بدون داشتن درآمد پذیرفتنی نیست.

خانمی‌35  ساله نیز از گرانی گلایه دارد: ما همیشه در انتخابات شرکت کرده‌ایم ولی انتظار خاصی از مسئولان نداریم. تنها می‌خواهیم وضعیت اقتصادی جامعه را درست کنند. وقتی همه چیز گران می‌شود، مسئولان باید فکری هم برای ما مستأجرها هم بکنند.

وی در ادامه عنوان می‌کند: نمی‌شود با حقوق پایه اداره کار که آن هم خود قصه مفصلی دارد، دو بچه را بزرگ کرد و بعد سوء تغذیه نداشته باشند. باور کنید حتی گاهی در هزینه نان خانه نیز مشکل برایمان پیش می‌آید.

هاشم قلیزاده کارگر یکی از شرکت های تولیدی هم معتقد است: یک روز امنیت شغلی برایمان دغدغه بود ولی امروز مشکل امنیت شغلی با توجه به تعدیل نیرو در شرکت های تولیدی شدیدتر شده است. یعنی نه تنها مشکلمان حل نشده بلکه مشکل قبلی با مشکلات جدیدتر آمیخته شده است.

وی تاکید می‌کند: حقوقمان را با تأخیر می‌دهند و البته حقوقی که حداقل است و اگر بخواهیم حرفی بزنیم قراردادمان تمدید نمی‌شود، نماینده های استان ما تا حالا  به شرکت ما نیامده‌اند، اگر کسی برای کسی قدمی ‌بردارد او هم جبران می‌کند؛ ولی سوال من این است که پای صندوق رأی رفتیم و به نماینده‌ها رأی دادیم ولی نمی‌دانم چرا هیچ یک از نماینده ها برای یک خسته نباشید هم پیش ما نیامدند؟

قلیزاده همچنین می‌گوید: هر کس نماینده یا رئیس جمهور می‌شود می‌گوید برای فرهنگی‏ها فلان کار را می‌کنیم، نمی‌دانم این وعده ها راست است یا نه، ولی سوال این است که چرا برای کارگران قدمی ‌بر نمی‌دارید. چرا برای شرایط کاری و حقوق حداقلی آنها کاری نمی‌کنید؟ سال‌های سال است که می‌گوییم حقوق کارگران را پلکانی افزایش دهید تا فاصله طبقاتی شدت نیابد ولی کسی به حرف ما توجه نمی‌کند و صدایی در مجلس برای دفاع از کارگران نیست.

منصور عظیمی،‌ فرهنگی 45 ساله از دریچه‌ای دیگر به موضوع نگاه می‌کند:  وظایف نمایندگان در قانون مشخص است. از این رو انتظار این است که پس از وظیفه قانونگذاری در سطح کشور و همچنین نظارت بر کار قوه مجریه، به پیگیری مسائل و مشکلات حوزه انتخابیه خود بپردازند.

وی می‌افزاید: از نماینده انتظار می‌‌رود پس از کارهای کلان در مجلس، توسعه استان قزوین و مطالبات به حق و قانونی مسئولان و مردم استان را مورد توجه قرار داده و برای تحقق آنها بکوشد. البته اگر نگاهی به عملکرد مجلس حاضر داشته باشیم باید بگوئیم که این مجلس در شش ماهه اخیر سعی کرده است نمای دیگری از خود نشان دهد و تنش ها را بکاهد. امیدواریم مجلس آینده هم  مجلسی کارآمد و موثر باشد.

این فرهنگی یادآور می‌شود: انتظار ما این است که نماینده مجلس بله قربان گوی افراد دیگر نباشد بلکه هر نماینده باید حداقل در یک یا دو حوزه دارای تخصص باشد و با دید کارشناسی وارد مجلس شود.

نرگس غلامی ‌دانشجو 22 ساله‌ای است که گلایه‌هایش از حال و هوای دیگر برخوردار است: گاهی می‌بینیم متأسفانه کسانی نماینده شدند و می‌شوند که حتی الفبای مدنیت و مردم‌سالاری را نمی‌دانند، آنها حتی نمی‌دانستند که چطور باید بودجه‌ها هزینه شوند و چگونه باید قانونگذاری صورت گیرد.

او می‌گوید: به نظر من باید مردم شیوه حزبی را در انتخابات مورد توجه قرار دهند تا احزاب نیز افراد شایسته خویش را به مردمی ‌معرفی کنند. نباید فراموش کنیم که مجلس جای آزمون و خطا نیست.

غلامی عنوان می‌کند: من در استان دیگری برای موضوعی به نماینده مجلس مراجعه کردم ولی او را نیافتم، چندین بار رفتم و آمدم، نتیجه‌اش این بود که متوجه شدم برخی از نماینده‌ها فقط به برخی افراد خاص توجه دارند. بنابراین من به کسی رأی می‌دهم که وقتی وارد مجلس شد ما را فراموش نکند.

وی در پایان سخنانش یادآور می‌شود: من امروز تحصیل می‌کنم تا فردا بتوانم وارد بازار کار شوم، ولی امروز دوستان من از این بازار کار نالان هستند. امروز نماینده باید برای این مشکل بیکاری جوابی به ما بدهد، من می‌خواهم به نماینده‌ای رأی دهم که وقتی سراغش رفتم تکیه‌گاه ما باشد.

محمد ملکی‌ن‍‍‍‍ژاد 50 ساله نیز چنین اظهارداشت: ما همیشه نمایندگان را به دو شکل و در دو وظیفه تعریف می‌کنیم، یک وظیفه ملی است که باید کلان و مصلحت نظام را ببینند و اهداف انقلاب را مدنظر داشته باشند. یک بخش دیگر  هم مربوط به حوزه انتخابیه می‌شود که انتظار این است تا در اولویت‌های برنامه خود به رفع تنگناهای مردم بپردازند. در مجموع نماینده نباید از یاد ببرد که مردم به  چه خاطر به او  رأی داده‌اند.

وی می‌افزاید: انتظار ما از نماینده مجلس این است که بعد از امور جاری کشور، در حیطه مسئولیت خویش برای مردمی‌که در حوزه انتخابیه او هستند تلاش کند و نیازهای منطقه را برطرف سازد.

ملکی‌ن‍‍‍‍ژاد با بیان اینکه نماینده مجلس نباید جناحی عمل کند، تاکید می‌کند: چنین  فردی باید بداند که دیگر نماینده همه مردم استان است و در رفع مشکلات مردم بین کسانی که به اوی رأی داده اند و نداده اند، نباید فرقی گذارد، بلکه باید مورد اعتماد و وثوق همه مردم باشد و کل  استان را ببیند.

یک بازنشسته 55 ساله نیز گفت: انتظار ما از نماینده در گام نخست این است که محافظ اسلام باشد و برای استقلال و عزت کشورش تلاش کند.

وی اضافه کرد: ما از کسانی که کاندیدا می‌شوند تقاضا داریم امروز حرف‌هایی  را که می‌زنند با دقت بیان کنند و از آنها فهرستی داشته باشند تا وقتی  به مجلس رفتند وعده‌هایی  را که داده بودند فراموش نکنند.

وی همچنین گفت: من از نمایندگان حاضر در مراجعه‏ای که داشتم نتیجه‌ای نگرفتم. البته آنها در مجلس نیز ساکت هستند، انتظار ما این است که حضور آنها در مجلس پررنگ تر باشد. در واقع انتظار داریم که کاندیداها هدفشان بالا رفتن و رسیدن به صندلی نمایندگی نباشد بلکه خدمت به مردم را ملاک خود قرار دهند.

محمد حاج‌فتحعلی مغازه‌دار 58 ساله‌ای است که خواسته‌هایش را این گونه مطرح می‌کند: نماینده‌ای که با رأی مردم نماینده شده باید برای آبادانی محل سکونت مردم یعنی شهر خودش بکوشد و این خواست مردم را به مسئولان ذیربط تذکر دهد.

وی ابراز می‌کند: نماینده نباید از حال مردم غافل شود و نداند که عده‌ای که در جامعه کم هم نیستد با چه اوضاعی روزگار می‌گذرانند. مردم در زندگی مشکلات مختلفی دارند و با سختی زندگی می‌کنند و این نماینده‌ها باید برای رفاه و آسایش آنها بکوشند.

حاج‌فتحعلی همچنین می‌گوید: برخی از نماینده‌ها را مردم هر بار  فقط در تبلیغات انتخاباتی می‌بینند و اگر هم مراسمی ‌باشد در میان تشریفات هستند و نمی‌توان به آنها نزدیک شد.

از ماحصل صحبت‌ها و گلایه‌ها و خواسته‌های مردم قزوین این گونه بر می‌آید که همگی بر مشکلات  رفاهی و شغلی تاکید دارند و از نمایندگان مجلس شورای اسلامی این توقع به‌حق را دارند که پیگیر مسائل و خواسته‌های آنان باشند تا استان قزوین، بیشتر از پیش روی آبادانی و رفاه و آرامش را ببیند.